Een klein vuur
Het was een zondagavond in september, en de meeste mensen te in Londen lagen te slapen, toen er in de bakkerij van Thomas Farriner aan de Pudding Lane een klein vuurtje uitbrak. Al snel verspreidden de vlammen zich van huis naar huis en was Londen één grote vuurzee. Deze gebeurtenis staat bekend als de grote brand van 1666. Meer dan zeventigduizend mensen hadden geen dak meer boven hun hoofd, door de brand die viervijfde van de stad in de as legde. Zo veel verwoesting door één klein vuurtje.
Er is iets niet goed
De ochtend na de geboorte van onze zoon Allen zat de arts in een stoel bij het voeteneinde van mijn bed, en zei: ‘Er is iets niet goed.’ Onze zoon, die er aan de buitenkant volmaakt uitzag, leed aan een levensbedreigende stoornis die hij bij de geboorte had opgelopen. Voor een operatie moest hij direct naar een vliegveld duizend kilometer verderop gevlogen worden.
Na u!
Er zijn culturen waarin men van een jonger persoon verwacht dat hij een ouder iemand voor laat gaan, als ze ergens naar binnen lopen. In andere is het belangrijk dat de hoogstgeplaatste persoon eerst gaat. Uit welke traditie je ook komt, er zijn altijd wel momenten waarop je het moeilijk vindt om iemand anders eerst te laten kiezen, zeker als het om belangrijke dingen gaat en jij rechtens voor zou mogen gaan.
Het glipt me door de vingers
Nadat ik, onhandig als ik ben, mijn glas op de bar van het restaurant had omgestoten, stroomde de vloeistof over de rand op de vloer. In een reflex probeerde ik de waterval met mijn handen op te vangen. Dat hielp vrijwel niet: het grootste deel van mijn drankje liep zo door mijn vingers heen. Daar stond ik met een theelepeltje water in mijn holle handen en mijn voeten in een plas.
Een mooie erfenis
Opa en oma Harris hadden niet veel geld, maar toch slaagden ze erin om voor mij en mijn neven en nichten elk Kerstfeest onvergetelijk te maken. Er was altijd meer dan genoeg eten, pret en liefde. En van jongs af aan leerden we dat het Jezus was die deze feesten mogelijk maakte.
Open armen
Op de dag waarop mijn man Dan en ik de zorg voor onze bejaard wordende ouders op ons namen, gaven we elkaar de hand en hadden we het gevoel alsof we ons van een hoge rots in de diepte lieten vallen. We hadden er geen idee van dat het moeilijkste waarmee we in de loop van dit zorgtraject te maken zouden krijgen, was om toe te laten dat onze harten doorgelicht en gevormd werden, en dat God deze bijzondere periode gebruikte om ons op een nieuwe manier naar zijn beeld te vormen.
Verrassend gesprek
In een volle forensentrein naar Londen duwde een vroege reiziger een medepassagier die hem in de weg stond aan de kant en schold hem de huid vol. Het was zo’n onprettig, gedachtenloos moment dat doorgaans zonder verdere gevolgen blijft. Maar later op diezelfde dag gebeurde het, totaal onverwacht. De directeur van een bedrijf stuurde via de sociale media een snel berichtje naar zijn vrienden. ‘Raad eens wie er zojuist binnenkwam voor een sollicitatiegesprek.’ Toen hij op het internet uitlegde wat hij bedoelde, waren er over de hele wereld mensen die hun hoofd schudden en glimlachten. Stel je voor hoe het is om ergens voor een sollicitatiegesprek te komen, en degene die je begroet is precies de persoon die jij diezelfde ochtend uitgescholden en weggeduwd hebt.
Dat ben ik niet
Toen ik laatst op vakantie was besloot ik mijn scheermes te laten liggen en mijn baard te laten staan. Ik kreeg diverse reacties van vrienden en collega’s, de meeste redelijk complimenteus. Maar toen ik op een in de spiegel keek, dacht ik: Dat ben ik niet, en daar kwam het scheermes weer tevoorschijn.
Mayday!
Een andere versie van het internationale ‘SOS’-teken voor noodgevallen is ‘Mayday’. Dit wordt altijd drie keer achter elkaar uitgezonden (‘Mayday-Mayday-Mayday’), zodat duidelijk is dat het om een levensbedreigende noodsituatie gaat. Het woord is in 1923 bedacht door Frederick Stanley Mockford, die toen aan het hoofd van de radiobedieners van het vliegveld van Croydon in Londen stond. Vanaf dat vliegveld, dat tegenwoordig gesloten is, werd veel op Le Bourget bij Parijs gevlogen. Volgens het Britse Nationale Maritieme Museum baseerde Mockford ‘Mayday’ op het Franse woord m’aidez, wat ‘help mij’ betekent.
Thuis
Een jonge Afrikaanse vluchteling genaamd Steven is een man zonder land. Zelf denkt hij dat hij in Mozambique of Zimbabwe geboren is. Maar zijn vader heeft hij nooit gekend en zijn moeder is hij kwijtgeraakt. Ze was gevlucht voor de burgeroorlog in haar land en trok als straatverkoopster van land naar land. Zonder identiteitsbewijs en niet in staat om aan te tonen waar hij geboren was, liep Steve een Brits politiebureau binnen, waar hij vroeg om gearresteerd te worden. Steven zat liever in de gevangenis, dan dat hij op straat moest zien te overleven zonder enige rechten of voordelen die het burgerschap met zich meebracht.
Er zijn fouten gemaakt
‘Er zijn fouten gemaakt,’ zei de directeur toen hij de illegale praktijken besprak waarbij zijn bedrijf betrokken was geweest. Hij zag eruit alsof hij spijt had, maar de schuld hield hij ver van zich af. Hij was zeker niet bereid toe te geven dat hij persoonlijk iets verkeerd gedaan had.
Een portret schilderen
De National Portrait Gallery in Londen biedt onderdak aan een schat aan schilderijen uit alle eeuwen, waaronder 166 portretten van Winston Churchill, 94 van William Shakespeare en 20 van George Washington. Vooral bij oudere schilderijen kun je je wel eens afvragen: zag deze persoon er werkelijk zo uit?
